Mój Michaś chodzi na zajęcia SI, a ma nawet zalecone min. 2h tygodniowo. O co chodzi? Co to właściwie jest i na czym polega?
"Terapia integracji sensorycznej określana jest mianem „naukowej zabawy”. Podczas sesji dziecko huśta się w hamaku, toczy w beczce, jeździ na deskorolce czy balansuje na kołysce. Przez zabawę przyjemną i interesującą dla dziecka dokonuje się integracja bodźców zmysłowych oraz doświadczeń płynących do ośrodkowego układu nerwowego, co pozwala na lepszą organizację działań.
Terapia SI nie jest uczeniem konkretnych umiejętności (np. jazda na rowerze, pisanie, czytanie), ale usprawnianiem pracy systemów sensorycznych i procesów układu nerwowego, które są bazą do rozwoju tych umiejętności. W toku pracy tą metodą terapeuta stymuluje zmysły dziecka oraz usprawnia takie zakresy, jak np.: motoryka mała, motoryka duża, koordynacja wzrokowo-ruchowa. Zadaniem terapeuty jest, przy zastosowaniu odpowiednich technik, eliminowanie, wyhamowywanie lub ograniczenie niepożądanych bodźców obecnych przy nadwrażliwościach sensorycznych lub dostarczanie silnych bodźców, co jest konieczne przy podwrażliwościach systemów sensorycznych."
Najprościej mówiąc...jest to zabawa, która pomaga dziecku poznawać świat poprzez zmysły.. bawi się ale jednocześnie uczy. U dzieci autystycznych nie ma mowy aby wśród zajęć terapeutycznych zabrakło SI. Myślę, że można rzec iż jest to podstawa! Wiadomo, że wszystkie zabawy muszą być dostosowane do potrzeb dziecka, tak aby były niezbyt trudne ale jednocześnie nie za łatwe.. W sieci znalazłam kilka zasad postępowania z dziećmi, jeśli chodzi o SI:
- Nie ograniczaj kontaktu dotykowego z dzieckiem (przytulaj, głaszcz, masuj).
- Nie ograniczaj kontaktu kinestetycznego z dzieckiem (noś na rękach, kołysz, bujaj, kręć się z dzieckiem).
- Wkładaj do rąk dziecka różne zabawki, przedmioty i pomóż mu poznawać je.
- Muzykuj z dzieckiem na naturalnych instrumentach (garnki, butelki, talerze itd.).
- Pokaż dziecku jak brzmi świat (uderzaj łyżeczką w szklankę, przelewaj wodę, włącz suszarkę itd.).
- Pozwól dziecku na swobodny ruch i trening mięśniowy (ułóż dziecko na bezpiecznym podłożu i pozwól mu samodzielnie się poruszać, przekręcać, przesuwać, dźwigać).
- Stwórz dziecku bogate sensorycznie środowisko (węch, smak, wzrok, dotyk, przedsionek, propriocepcja).
- Zapewnij dziecku zaspokojenie podstawowych potrzeb fizjologicznych i psychicznych (jedzenie, ciepło, czysta pielucha, bezpieczeństwo).
- Sięgnij do starych, sprawdzonych zabaw i zabawek (np.: masa solna, drewniane klocki, glina itp.).
- Pozwól dziecku brudzić się, w ten sposób poznaje świat - pamiętaj, że zgodnie z obiegowym powiedzeniem „dzieci dzielą się na szczęśliwe i czyste”.
W przypadku dzieci starszych należy pamiętać o:
- uprawianiu sportów,
- ograniczeniu zajęć statycznych (przesiadywanie przez komputerem, telewizorem),
- właściwym odżywianiu się.
Jak widać, sami możemy pewne rzeczy wdrożyć do naszego życia tak aby móc wspomagać działania terapii naszego dziecka. Przecież chcemy aby było zdrowe i samodzielne.
Istnieją także ośrodki diagnozy SI, gdzie można się zapisać i tam już nam wszystko wytłumaczą.. my właśnie dzisiaj zostaliśmy o tym poinformowani od naszej Pani psycholog i uważam, że będziemy także w tym kierunku iść:)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz